Anong meron sa hayskul ?

Hayskul, ito raw yung pinakamasaya sa buhay ng isang mag- aaral. Kung ako ang iyong tatanungin, marahil ito rin ang aking sasabihin. Talaga namang sa hayskul mo mararanasan ang kakaibang saya kasama ang barkada mo. Sabi nga nila simula raw ng tumungtong ako sa hayskul ay nagbago na ako. Marahil ay tama sila, ngunit hindi ako nagsisisi. Masaya ako kung ano man ang aking katauhan ngayon. 

Naranasan ko ang pinakamasayang taon ko noong ako ay nasa ika- dalawang taon ng hayskul. Oo, ito yung taon na hindi ko malilimutan sa buong buhay ko. Ito yung taon na gigising ako sa umaga at gugustuhin kong pumasok dahil makikita at makakasama ko na ang mga kaibigan ko. Wala nanaman kaming gagawin kundi tumawa ng tumawa. Ito rin yung taon kung saan wala akong inisip kundi magsaya at mag- aral. Hindi pa uso sakin ang pumasok sa isang relasyon. Marahil ay ang mga kaibigan ko ang dahilan kung bakit ako pumapasok. Kahit ganito ay naging inspirasyon ko rin sila sa aking pag- aaral. Tinulungan nila ako kapag nahihirapan ako, ganoon din naman ako sa kanila. Isa rin sa dahilan kung bakit ito ang pinakamasayang taon ko ay dahil kompleto pa kami lahat. Nandoon pa si Dustin, Ysah at Rochelle. Kung iyong tatanungin, isa sila sa mga taong pinakamalapit sa akin. Isa sila sa mga taong napagsasabihan ko ng kahit ano. Lalo na si Dustin Guzman na para ko ng kapatid. :)

Sa ika- dalawang taon ko rin naranasan na hindi maging achiever sa buong buhay ko. Noong mga panahong iyon ay iyak ako ng iyak sapagkat alam kong magagalit ang aking mga magulang, lalo na kapag nalaman nila na dahil sa conduct grade ko ito. Naalala ko pa noong sasabihin na ang mga achiever ay tinanong ako ni Darrell kung iiyak ba ako kapag hindi ako naging achiever, ngunit sinabi kong hindi at tumawa pa ako. Alam ko sa sarili ko na kabilang ako dito, siguradong sigurado ako. Natatawa na lamang ako tuwing naalala ko ito sapagkat noong hindi binanggit ang aking pangalan ay biglang tumulo ang aking luha. Umalis na lamang si Darrell sapagkat hindi niya malaman ang gagawin. :))) Naalala ko rin na sa sobrang tawa ay naiyak ako sa unang araw namin kay Sir Andrew, si Jason kasi. Kung hindi ako nagkakamali ay pinagtatawanan namin ang "pink reaction na dapat ay Violent reaction". Isa rin sa hindi ko malilimutan ay noong nagretreat kami at kailangan namin gumawa ng tower gamit ang mga straw. Hirap na hirap kami at hindi namin malaman kung ano ang dapat gawin. Ang iba ay patapos na ngunit ang samin ay hindi parin tumatayo. Ang kinalabasan ay parang duyan, talo kami ngunit masaya. Doon ko nalaman na hindi sa lahat ng oras ay pagkapanalo ang mahalaga, minsan mas mahalaga na masaya ka sa ginagawa mo.

Ilan lamang ito sa mga hindi ko makakalimutang pangyayari noong panahon na iyon. Masyado itong marami para bangitin isa- isa. Napakasaya nga balikan ng mga alalaalang ito, lalo pa at malapit na kami magtapos. Ngunit hindi ko maiwasan na malungkot dahil alam ko na hindi na ito mauulit pa. Gayon pa man, masasabi ko sa sarili ko at sa ibang tao na "The best talaga ang high school life." :)